Παρουσίαση

O κόσμος γύρω μας είναι βασισμένος σε αυτό το «νεαρής ηλικίας» υλικό. Ένα υλικό που χρησιμοποιείται παντού και εξυπηρετεί όλες μας τις ανάγκες. Με αυτό συσκευάζουμε τα τρόφιμα μας, δημιουργούμε ανθεκτικά αντικείμενα και χάρη σε αυτό έχουν γίνει προσιτά πολλά τεχνολογικά μέσα και κατά συνέπεια δεν υπάρχει άνθρωπος του αναπτυγμένου κόσμου που να μην έρχεται σε επαφή μαζί του καθημερινά.

Υπάρχει στο σπίτι, στο αυτοκίνητο, στην εργασία μας ακόμα και σε εμφυτεύματα στο ίδιο μας το σώμα.
Είναι το υλικό που κατασκευάζονται τα κινητά μας τηλέφωνα, η τηλεόραση μας, τα ρούχα μας, σημαντικό μέρος των αυτοκινήτων μας, τα παιχνίδια των παιδιών μας, τα μαχαιροπήρουνα μας, τα έπιπλα μας, οι σωλήνες του σπιτιού μας, το μπουκάλι του αναψυκτικού μας.

Και η λίστα δεν έχει τελειωμό γιατί πολύ απλά το πλαστικό βρίσκεται παντού. Μπορεί να είναι τερεφθαλικός πολυεστέρας, πολυπροπυλένιο, πολυστυρένιο, πολυαιθυλένιο, χλωριούχο πολυβινύλιο… Να είναι καλαμάκι, φακός, dvd, ντουλάπα, σακούλα σκουπιδιών, ρολόι χειρός, πιστωτική κάρτα, στυλό, καλσόν, υπολογιστής.

Η ιστορία της «επανάστασης του πλαστικού» ξεκινάει το 1902 με την εμφάνιση της κλωστής ρεγιόν, του πρώτου συνθετικού υλικού. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1909 ο Βέλγος επιστήμονας Λεό Μπέκελαντ και από πολλούς αναφερόμενος ως πατέρας του πλαστικού, αφήνει μια κληρονομιά στις επόμενες γενιές, τον βακελίτη και δημιουργεί τις βάσεις για τον αιώνα του πλαστικού.

Το 1925 ο Δρ Μπράντενμπεργκ εφευρίσκει το σελοφάν, ένα υλικό που είναι λεπτό σαν ύφασμα αλλά δεν είναι ύφασμα, που μοιάζει με χαρτί αλλά δεν είναι χαρτί, που είναι διαφανές σαν γυαλί αλλά δεν είναι γυαλί, αλλά μπορεί να τυλίξει τα πάντα διατηρώντας τα καθαρά.

Το 1927 ο δρ. Σέμον εφευρίσκει το PVC, το 1935 εφευρίσκεται το νάιλον από τη Du Pont, το 1936 το πλεξιγκλάς, το 1938 το τεφλόν, το 1940 οι πρώτες νάιλον κάλτσες, το 1942 τα τάπερ, το 1948 ο πρώτος δίσκος βινυλίου που έδωσε πνοή και δυναμική στον κόσμο της μουσικής, για να αναφέρουμε μερικές μόνο από τις σημαντικές χρονολογίες στην ιστορία του πλαστικού.