Στις αθέλητες συνέπειες, που ενδέχεται να επιφέρουν οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί εναντίον των πλαστικών, αναφέρεται η στήλη - σημείο αναφοράς του περιοδικού «Economist», «Schumpeter», που έλαβε το όνομα της από τον Αυστριακό οικονομολόγο, Γιόζεφ Σουμπέτερ, πνευματικό πατέρα της θεωρίας της «δημιουργικής καταστροφής». Στο άρθρο, που εμφανίστηκε στην έντυπη έκδοση του περιοδικού, γίνεται κριτική για την ακαμψία της βιομηχανίας των πλαστικών στην αντιμετώπιση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων επί πολλά χρόνια και ιεραρχεί αυτή την αιτία ως τον κύριο λόγο της κορύφωσης της «δαιμονοποίησης» του υλικού.

Ο αρθρογράφος στέκεται ιδιαίτερα στο γεγονός ότι οι νομοθετημένες απαγορεύσεις και οι περιορισμοί του υλικού θα φέρουν τα αντίθετα από τα προσδοκόμενα αποτελέσματα. «Δεδομένου του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των εναλλακτικών λύσεων, όπως για παράδειγμα οι σακούλες από βαμβάκι, οι κονσέρβες αλουμινίου ή τα χαρτοκιβώτια - που συχνά απαιτούν κατανάλωση περισσότερης ενέργειας και νερού για να παραχθούν και να μεταφερθούν από τα ισοδύναμα πλαστικά προϊόντα - οι νέοι κανονισμοί θα μπορούσαν τελικά να καταστρέψουν τον πλανήτη» αναφέρει με έμφαση το δημοσίευμα του εμβληματικού οικονομικού περιοδικού.

Στο κείμενο του «Economist» καταγράφεται ως κορυφή του παγόβουνου της τάσης κατά των πλαστικών η δημοφιλής σειρά τεκμηρίωσης, «Blue Planet II», που παρουσίαζε ο σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο. «Φρικιαστικές εικόνες θηλαστικών να πνίγονται από πλαστικές σακούλες ήταν ικανές να δημιουργήσουν αρνητική εντύπωση για το υλικό» αναφέρει το δημοσίευμα. «Οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των ψηφοφόρων, όπως αυτές έχουν διαμορφωθεί από εικόνες σαν τις παραπάνω. Έτσι, απαγορεύουν καλαμάκια, αναδευτήρες και άλλα πλαστικά μιας χρήσης. Σύμφωνα με τον οργανισμό των «Ηνωμένων Εθνών», το 2018: 127 χώρες νομοθέτησαν για να περιορίσουν τη χρήση της πλαστικής σακούλας. Τον Ιούλιο του 2019 ο Παναμάς έγινε η πρώτη χώρα της Κεντρικής Αμερικής, που προχώρησε στην απαγόρευση τους.

Το Ηνωμένο Βασίλειο εξετάζει το ενδεχόμενο επιβολής φόρου στις πλαστικές συσκευασίες, που περιέχουν λιγότερο από 30% ανακυκλωμένο περιεχόμενο. Τον περασμένο Μάρτιο, 560 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου υποστήριξαν ένα νόμο που απαιτεί ανακύκλωση του 90% των πλαστικών φιαλών μέχρι το 2029. Μόλις 35 ψήφισαν κατά» καταγράφει ο «Economist», ο οποίος επαναλαμβάνει ότι οι «νέοι κανονισμοί θα μπορούσαν τελικά να καταστρέψουν τον πλανήτη». Το περιοδικό θεωρεί ότι «πολλές εταιρείες στην αλυσίδα αξίας πλαστικών συσκευασιών δεν ήταν καλά προετοιμασμένες για να αντιμετωπίσουν την συναισθηματική ρητορική, που έκανε όλο τον κλάδο πιο ευάλωτο».

Το 2017, έπειτα από την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ «Blue Planet II» η στήλη του «Economist», «Schumpeter», απευθύνθηκε όπως αναφέρει στο δημοσίευμα σε έναν εκπρόσωπο του λόμπι της βιομηχανίας των πλαστικών ρωτώντας εάν οι επικείμενες κανονιστικές ρυθμίσεις αφορούν τις εταιρείες πλαστικών. «Δεν αποτελεί πραγματικό θέμα συζήτησης στις αίθουσες συνεδριάσεων» σχολίασε πριν μόλις δύο χρόνια. «Σήμερα είναι» αναφέρει το περιοδικό και καταγράφει τις δεσμεύσεις δεκάδων εταιρειών για ανάκτηση περισσότερων συσκευασιών και παραγωγή άλλων από ανακυκλωμένα πλαστικά. «Οι επιχειρήσεις είναι καχύποπτες για την έκταση αυτών των προσπαθειών. Οι αναλυτές της βιομηχανίας υποπτεύονται ότι δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλες μιας και αρκετά στελέχη εκτιμούν ότι πολλοί καταναλωτές μπορεί να μην υποκύψουν στον πανικό εναντίον των πλαστικών». Ο «Economist» εκτιμά ότι αυτή η σκέψη ορισμένων στελεχών μπορεί να αποτελέσει ευσεβή πόθο και πως αν η βιομηχανία δεν κάνει μεγάλης κλίμακας δράσεις σε αυτή τη συγκυρία μπορεί να ζημιωθεί ανεπανόρθωτα. «Οι άνθρωποι είναι εύκολο να πειστούν ότι ένα προϊόν από πλαστικά μπορεί να καταστρέψει τον παράδεισο τους. Η συναισθηματική δύναμη της κινηματογράφησης του σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο είναι πιθανόν να κερδίσει τα επιστημονικά επιχειρήματα» καταλήγει το άρθρο του περιοδικού, που μπορεί να ασκεί σκληρή κριτική για την αργή αντίδραση της παγκόσμιας βιομηχανίας πλαστικών αλλά παράλληλα στέκεται στην ουσία, υπογραμμίζοντας σε όλους τους τόνους, ότι «οι νέοι κανονισμοί θα μπορούσαν τελικά να καταστρέψουν τον πλανήτη».