Η τάση τον τελευταίο χρόνο φαίνεται να αντιστρέφεται και από εκεί, όπου το πλαστικό αντιμετωπιζόταν με αποτροπιασμό, σαν να ήταν ένα «δαιμονικό» προϊόν, πλέον προσεγγίζεται ως ένας πόρος, που μπορεί να βελτιώσει ακόμη περισσότερο την καθημερινότητα μας. Απόδειξη τούτου, το τελευταίο άρθρο του «World Economic Forum», υπό τον τίτλο: «Χρησιμοποιώντας το πλαστικό για να αλλάξουμε τον κόσμο προς το καλύτερο». Όπως, έχουμε δημοσιεύσει και παλιότερα στα «Πλαστικά Χρονικά», το συγκεκριμένο Φόρουμ, έχει αρχίσει με σειρά άρθρων να προσφέρει μια σωστότερη διάσταση για το υλικό. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούμε τα πλαστικά και η κατανόησή μας για το πλαστικό ως πόρο πρέπει να αλλάξουν δραστικά» αρχίζει το τελευταίο του άρθρο. «Ναι, παράγεται πάρα πολύ παρθένο υλικό και χρησιμοποιούνται πάρα πολλοί φυσικοί πόροι στη διαδικασία. Αν συνδυάσετε το γεγονός αυτό με τον τρόπο με τον οποίο ο μέσος καταναλωτής χρησιμοποιεί και απορρίπτει το πλαστικό, τότε η τρέχουσα στάση δεν αποτελεί έκπληξη. Κατά ειρωνικό τρόπο, το πλαστικό πρωτοεμφανίστηκε για να λύσει περιβαλλοντικά προβλήματα. Για παράδειγμα, να μειώσει το κυνήγι για ελεφαντόδοντο και να παράσχει προστατευτικές θήκες για ηλεκτρικές καλωδιώσεις. Και παραμένει ένας εξαιρετικός πόρος – αν μπορέσουμε να αυξήσουμε την ευαισθητοποίηση σχετικά με τις δυνατότητες χρησιμοποίησης αυτού που υπάρχει ήδη. Είναι το ιδανικό υλικό για μακροχρόνιες εφαρμογές. Ως καθαρό υλικό, το πλαστικό μπορεί να συνεχίσει να επαναχρησιμοποιείται, να ανακυκλώνεται και να ανακατασκευάζεται. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να αλλάξουμε τη σκέψη μας» επισημαίνεται στο άρθρο.

Η νέα οικονομία πλαστικών αποτελεί ευκαιρία

«Ένα σημαντικό εμπόδιο για την ανάπτυξη νέων βιομηχανιών σε απομακρυσμένες ή αγροτικές περιοχές είναι η μεγάλη απόσταση μεταξύ πόλεων – αλλά εδώ βρίσκεται ένα παράδειγμα των ευκαιριών που θα μπορούσε να δημιουργήσει μια νέα οικονομία πλαστικών, με υψηλότερα επίπεδα απασχόλησης, σταθερή παραγωγή και ένα αληθινό παράδειγμα της κυκλικής οικονομίας σε δράση. Η ανάπτυξη σε αυτές τις περιοχές θα δημιουργήσει με τη σειρά της περισσότερες ευκαιρίες για την επόμενη γενιά, η οποία αναζητά ρόλους, στους οποίους δεν θα μπορεί μόνο να καινοτομεί και να χτίσει μια καριέρα, αλλά θα μπορεί επίσης να κάνει τη θετική διαφορά στον πλανήτη μας, ενισχύοντας ταυτόχρονα την οικονομία. Συλλέγοντας το πλαστικό που έχουμε ήδη σε κυκλοφορία, αναπτύσσοντας ομάδες άμεσης συνεργασίας κατά μήκος της αλυσίδας εφοδιασμού, αυτό δεν μπορεί μόνο να ενισχύσει τις τοπικές σχέσεις, αλλά και να κατοχυρώσει αξία και να δημιουργήσει υψηλότερα επίπεδα διαφάνειας κατά μήκος της γραμμής.

Οι προκλήσεις

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση, σύμφωνα με το άρθρο; «Οι υποδομές. Αλλά μέσω των άμεσων επενδύσεων και της καινοτομίας και με τον σχεδιασμό υποδομών που είναι κλιμακωτές για να αντιμετωπίσουν τις τρέχουσες και τις μελλοντικές ποσότητες πλαστικών που χρησιμοποιούνται και παράγονται σε κάθε περιοχή, μπορούμε να κάνουμε τα εξής:

• Συλλογή όσων πλαστικών υπάρχουν ήδη
• Πλήρης διαφάνεια για τις ποσότητες των πλαστικών, που έχουν παραχθεί
• Ανάπτυξη συνεργατικών σχέσεων μεταξύ των βιομηχανιών.
• Δραματική μείωση της ποσότητας πλαστικών, που καταλήγουν σε χώρους υγειονομικής ταφής ή σε ωκεανούς
• Ενημέρωση/ Εκπαίδευση για το ότι τα πλαστικά είναι ένας πολύτιμος πόρος
• Μείωση της ποσότητας παρθένου υλικού που παράγεται
• Επιμόρφωση των τοπικών κοινοτήτων σχετικά με τις διαφορές μεταξύ πλαστικού χαμηλής ποιότητας και υψηλής ποιότητας
• Ανάπτυξη θέσεων εργασίας και βιομηχανιών για να δοθεί στις περιφέρειες μεγαλύτερη επιρροή στη βιωσιμότητα της τοπικής τους οικονομίας».

Το πλαστικό δεν είναι απλώς απορρίμματα. Θα μπορούσε να αποτελέσει οδηγό για τον μετασχηματισμό των περιφερειακών σχέσεων και την έμπνευση πραγματικών συνεργασιών που βασίζονται στις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Η ευκαιρία είναι εκεί. Πρέπει απλώς να τη δούμε με άλλο μάτι.