«Η αβεβαιότητα επιβραδύνει τις επενδύσεις και χωρίς επενδύσεις οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν»

Το προσωποπαγές, επιτυχημένο μοντέλο διακυβέρνησης της «EuPC», που είχε ταυτιστεί με τον Αλεξάντερ Ντανζίς, άλλαξε στις αρχές του 2023 και ο διάδοχος του, Μπέρναρντ Μερκξ αναλαμβάνει να οδηγήσει τον ευρωπαϊκό σύνδεσμο μεταποιητών πλαστικών σε μια πορεία γεμάτη εμπόδια. Κυρίως νομοθετικά.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όπως επισημαίνει ο κ. Μερκξ, στην αποκλειστική του συνέντευξη στο τεύχος 276 του περιοδικού «Πλαστικά Χρονικά», αναδεικνύεται ο σημαντικός ρόλος που διαδραματίζουν οι σύνδεσμοι στην καθημερινή λειτουργία των επιχειρήσεων παρέχοντας χρήσιμες πληροφορίες και τεχνογνωσία. Επιπρόσθετα, ο Διευθύνων Σύμβουλος της «EuPC»αποκαλύπτει τις 5 βασικές προτεραιότητες για τις οποίες εργάζονται στις Βρυξέλλες ενώ αναφέρεται με ανάμικτα συναισθήματα στην κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική βιομηχανία πλαστικών.

Με την επικαιρότητα να ρίχνει την σκιά της στην συζήτηση μας, ρωτήσαμε τον κ. Μερκξ τι προσμένει από τον πολυσυζητημένο Κανονισμό για τις συσκευασίες και τα απόβλητα συσκευασίας (PPWR) και αν εκτιμά ότι θα αλλάξει εκ βάθρων την εικόνα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας πλαστικών με την εφαρμογή του.

«Πρέπει να προσεγγίσουμε τον Κανονισμό από μια ευρύτερη σκοπιά και να εξετάσουμε τις προκλήσεις που εγείρονται από αυτόν. Για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή οικονομία πρέπει να προσαρμοστεί για να αντιμετωπίσει προκλήσεις, όπως η κλιματική αλλαγή, οι γεωπολιτικές εντάσεις και η αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού. Έτσι πρέπει να συμβεί και με την βιομηχανία πλαστικών.

Συνολικά, οι αλλαγές από τις οδηγίες και τους κανονισμούς της Ε.Ε. θα πρέπει να επιφέρουν πολύ μεγαλύτερη εναρμόνιση σε ολόκληρη την εσωτερική αγορά της. Χάρη στους κανονισμούς, η αγορά θα πρέπει να καταστεί ένα πεδίο ίσων όρων ανταγωνισμού και να δημιουργήσει ευκαιρίες για τις βιομηχανίες.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το περιβαλλοντικό αποτύπωμα των προϊόντων από πλαστικά υπερέχει σημαντικά σε σύγκριση με παρόμοια προϊόντα που παράγονται από άλλα υλικά, όπως χαρτί, γυαλί ή μέταλλο, αν και το γεγονός αυτό δεν το ενστερνίζονται όλοι.

Τα πλαστικά προϊόντα χρησιμοποιούνται σε ΟΛΟΥΣ τους βιομηχανικούς κλάδους στην Ευρώπη, επομένως η βιομηχανία μεταποίησης/ανακύκλωσης, που απαρτίζεται από περίπου 50.000 εταιρείες, είναι μια βιομηχανία που θα διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην υιοθέτηση της Κυκλικής Οικονομίας στην Ευρώπη.

Για παράδειγμα, στις πολλές ανακαινίσεις κτιρίων που πραγματοποιούνται τα πλαστικά προϊόντα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη μόνωση και την εξοικονόμηση ενέργειας. Σε κάθε κλάδο υπάρχουν παρόμοια παραδείγματα βέλτιστων πρακτικών.

Επιπρόσθετα, δεν θα πρέπει να προσεγγίσουμε την πρόταση του Κανονισμού PPWR ως ένα αυτόνομο θέμα, καθώς υπάρχουν πολλές ακόμη νομοθετικές προτάσεις που βρίσκονται στα σκαριά. Όλες τους θα έχουν επιπτώσεις και είναι αλληλένδετες.

Ας αναφέρουμε ορισμένες από αυτές τις προτάσεις που θα οδηγήσουν σε νέες ρυθμίσεις την περίοδο 2024-2025:

• Κανονισμός για τον οικολογικό σχεδιασμό βιώσιμων προϊόντων (Eco-design Sustainable Product Regulation ESPR)
• Κανονισμός για τα δομικά προϊόντα (Construction Product Regulation CPR)
• Κανονισμός για το τέλος του κύκλου ζωής των οχημάτων (End-of-Life-Vehicle-Regulation ELV-R)
• Κανονισμός για την μεταφορά αποβλήτων (Waste Shipment Regulation WSR)
• Οδηγία για την υποβολή εκθέσεων εταιρικής βιωσιμότητας (Corporate Sustainability Reporting Directive)
• Οδηγία για το Greenwashing (Greenwashing Directive)
• Εφαρμογή της οδηγίας για τα πλαστικά μιας χρήσης
• Εφαρμογή της οδηγίας για τις εγκαταστάσεις υποδοχής στα λιμάνια

Για πολλές εταιρείες, η εφαρμογή τωνπαραπάνω κανονισμών και οδηγιών θα εγείρει δυσκολίες, καθώς τα προϊόντα που οιίδιες ή/και οι πελάτες τους (ιδιοκτήτες εταιρειών, λιανοπωλητές) διαθέτουν στηναγορά θα βρεθούν υπό σοβαρή πίεση. Ορισμένες μπορεί να μην αποδειχθούν αρκετάισχυρές οικονομικά για να επιβιώσουν, ενώ άλλες μπορεί να τα καταφέρουν. 

Κατάτην άποψή μου και με πιο γενικούς όρους, η νομοθεσία θα δημιουργήσει πολλέςευκαιρίες για νέα και υφιστάμενα προϊόντα από πλαστικά, για τα οποία θαχρειαστεί να εμπλακούμε σε εντατικό διάλογο με τους εταίρους μας στην αλυσίδααξίας. Οι εταιρείες μεταποίησης πλαστικών είναι από τις πιο δημιουργικές και καινοτόμες βιομηχανίες στην Ευρώπη και πολλές εξ αυτών διαθέτουν το επιχειρηματικό πνεύμα και την ηγεσία που απαιτείται σε τέτοιες μεταβατικές περιόδους» υποστηρίζει ο Μπέρναρντ Μερκξ στα «Πλαστικά Χρονικά».

«Να αλλάξουμε το γραμμικό μοντέλο»

Με την ανακύκλωση και την αύξηση των ποσοστών της να βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο ζητήσαμε να μάθουμε τι θεωρεί η «EuPC» ότι πρέπει να συμβεί για να εκπληρωθούν οι φιλόδοξοι στόχοι που έχουν τεθεί από την Ε.Ε..

«Μια από τις βασικές προκλήσεις του κλάδου μας θα είναι να αναγκάσουμε τα κράτη μέλη της Ε.Ε. να αλλάξουν την υπάρχουσα (και μη υπάρχουσα) πραγματικότητα της διαχείρισης των αποβλήτων. Από το σημερινό γραμμικό μοντέλο, που επιτρέπει την(φθηνή) υγειονομική ταφή και την επιδοτούμενη καύση, να φτάσουμε σε μια κυκλική πραγματικότητα, όπου η ποιότητα της συλλογής και της διαλογής κάθε ρεύματος αποβλήτων θα φτάσει σε πολύ υψηλότερο επίπεδο.

Η συλλογή υψηλής ποιότητας πρώτων υλών για την κυκλικότητα (θα πρέπει να αποφεύγουμε τη χρήση της λέξης ‘απόβλητα’ σε αυτό το πλαίσιο) είναι πολύ διαφορετική από τη σημερινή συλλογή αποβλήτων που καταλήγουν ως επί το πλείστον στην αποτέφρωση ή την υγειονομική ταφή. Δυστυχώς, εξακολουθεί να υπάρχει μια τάση για εύκολες λύσεις στον δημόσιο τομέα.

Ως βιομηχανία μεταποίησης πλαστικών θα πρέπει, επομένως, να συμμετέχουμε πιο άμεσα σε αυτόν τον διάλογο για τη μετάβαση προς μια Κυκλική Οικονομία, ώστε να καθορίσουμε την ποιότητα των υλικών, καθώς στο τέλος της ημέρας, οι μεταποιητές θα χρειαστούμε απρόσκοπτη πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας πρώτες ύλες για να μπορέσουμε να φέρουμε στην αγορά περισσότερα κυκλικά προϊόντα.

Εδώ εντοπίζουμε, κατά τη γνώμη μου, έναν από τους κύριους ρόλους για τους εθνικούς Συνδέσμους και τη διεθνή μας ένωση, την EuPC για την υποστήριξη των μελών και των εταιρειών μεταποίησης με πληροφορίες και τεχνογνωσία σε αυτή την προσπάθειά τους.

Μια βασική πρόκληση είναι να προσπαθήσουμε να αντικρούσουμε τις καμπάνιες κατά των πλαστικών, που διεξάγονται στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και συχνά δεν βασίζονται σε τεκμηριωμένα γεγονότα. Ναι, υπάρχει υπερβολική ρύπανση από όλα τα υλικά στο περιβάλλον και αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί, Ωστόσο, είναι γεγονός ότι οι χώροι υγειονομικής ταφής αποτελούν σημαντική πηγή διαρροής απορριμμάτων σε υδάτινες οδούς, (ποτάμια και θάλασσες), αλλά και στις ερήμους.

Έχω δει (δυστυχώς) πάρα πολλά τέτοια σημεία με τα μάτια μου σε πολλά μέρη του κόσμου, στην Ελλάδα και σε άλλα μέρη της Ευρώπης.

Η διαχείριση των αποβλήτων, η διαχείριση των χώρων υγειονομικής ταφής, αλλά και η επιβολή της νομοθεσίας στην Ευρώπη είναι ευθύνη των κρατών μελών και όχι ευθύνη της μεταποιητικής βιομηχανίας πλαστικών. Είναι επίσης σαφές ότι δεν υπάρχει επαρκής εφαρμογή της νομοθεσίας για την παράνομη απόρριψη και τη διαφθορά.

Δημόσιο και ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να συνεργαστούμε με στόχο τη βελτίωση της κυκλικότητας και ένα καθαρότερο περιβάλλον»

Η ιδιοκτησία των αποβλήτων

Σε μια πρόσφατη ανακοίνωση που συνυπέγραφαν οι Σύνδεσμοι «EUPC», «EuRIC», «FEAD» και «PRE» απεύθυναν έκκληση στην Ε.Ε. να απορρίψει μια παράγραφο στον Κανονισμό «PPWR» που θα έδινε προτεραιότητα σε ορισμένες εταιρείες στην χρήση αποβλήτων. Διεξάγεται ένας «άγνωστος πόλεμος» στους κόλπους της βιομηχανίας ανακύκλωσης αυτή την περίοδο και ο κ. Μερκξ ρίχνει «φως» σε αυτή την διελκυστίνδα.

«Η ιδιοκτησία των αποβλήτων/ πρώτων υλών και η διαθεσιμότητα ανακυκλωμένων υλικών υψηλής ποιότητας αποτελούν σήμερα μια σημαντική πρόκληση. Η αρχή της ιεράρχησης των αποβλήτων (Waste Hierarchy principle),η οποία δημοσιεύθηκε στην Οδηγία-πλαίσιο για τα απόβλητα του 2008, δεν έχει εφαρμοστεί ούτε επιβληθεί σε πολλά κράτη μέλη της Ε.Ε. για διάφορους πολιτικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μου, της Ολλανδίας.

Κατά συνέπεια, η υγειονομική ταφή και η αποτέφρωση λογίζονταν ως «ανακύκλωση», κάτι που σαφώς δεν ισχύει, και η διαχείριση των αποβλήτων παρέμεινε γραμμική.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ορισμένες εταιρείες ζητούν ένα είδος μονοπωλίου για συγκεκριμένες πολύτιμες πρώτες ύλες, οι οποίες χρησιμοποιούνται και σε πολλές άλλες βιομηχανίες.

Αρκετές από αυτές τις εταιρείες, για δεκαετίες, δεν ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για αυτές τις πρώτες ύλες, για να το θέσουμε κομψά. Το τελευταίο αφορά άμεσα και πολλά από τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε ως βιομηχανία μεταποίησης και ανακύκλωσης σχετικά με τα απορρίμματα και τις πολλές άμεσες και έμμεσες συνέπειες που συνδέονται με αυτά.

Εκτιμάται ότι το 65% και πλέον της σημερινής εγκατεστημένης ικανότητας μηχανικής ανακύκλωσης στην Ευρώπη ανήκει και λειτουργεί σε εταιρείες της βιομηχανίας μεταποίησης πλαστικών. Αυτό το γεγονός δεν είναι πολύ γνωστό.

Οι εταιρείες αυτές έχουν επενδύσει και έχουν μάθει πώς να χρησιμοποιούν ανακυκλωμένα υλικά σε πολλά προϊόντα και εφαρμογές τους. Έτσι, ένα είδος μονοπωλιακής εκμετάλλευσης συγκεκριμένων υλικών θα θέσει σε κίνδυνο τις επενδύσεις τους. Μπορεί ωστόσο να προκύψουν και άλλα επιχειρηματικά μοντέλα, όπου η κυριότητα των προϊόντων θα παραμείνει στον αρχικό παραγωγό, όπως γνωρίζουμε από τα επαναχρησιμοποιούμενα προϊόντα στις μεταφορές και τα logistics.

Πιο πρόσφατα είδαμε επενδύσεις εταιρειών της χημικής βιομηχανίας τόσο στη μηχανική όσο και στη χημική ανακύκλωση. Επίσης αυτές οι νέες τεχνολογίες θα χρειαστούν πρώτες ύλες.

Εδώ και πολλά χρόνια μεγάλες ποσότητες ανακυκλωμένων υλικών που προέρχονται από τους κλάδους συσκευασίας χρησιμοποιούνται σε άλλους βιομηχανικούς κλάδους ως πρώτη ύλη και αυτή η τάση ενδεχομένως να αυξηθεί. Για δεκαετίες αυτό θεωρείτο «βολικό».

Αυτή η πραγματικότητα που κυριαρχεί στην αγορά καθιστά απαραίτητη την ενθάρρυνση της χωριστής συλλογής και διαλογής των ρευμάτων αποβλήτων από άλλους κλάδους, όπως η οικοδομή και οι κατασκευές, η κλωστοϋφαντουργία και η αυτοκινητοβιομηχανία, έτσι ώστε να υπάρχουν περισσότερα διαθέσιμα υλικά που θα προέρχονται και από αυτούς τους βιομηχανικούς τομείς.

Η Γαλλία είναι η πρώτη χώρα της Ε.Ε. στην οποία έχει ξεκινήσει επίσημα αυτή η συλλογή και διαλογή για τα απόβλητα κτιρίων και κατασκευών.

Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες λείπουν προς το παρόν οι υποδομές για αυτά τα πρόσθετα ρεύματα, με ορισμένες μεγάλες εξαιρέσεις, όπως για παράδειγμα τα πλαίσια παραθύρων και τους σωλήνες από PVC,και το EPS,όπου οι μεταποιητές και οι εταίροι της αλυσίδας αξίας έχουν αναλάβει ενεργό δράση».

Ο στόχος των 10 εκατομμυρίων τόνων

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στοχεύει να επιτύχει χρήση 10 εκατομμυρίων τόνων ανακυκλωμένου υλικού σε νέα πλαστικά προϊόντα έως το 2025. Την επόμενη χρονιά δηλαδή. Τι πιστεύει ο κ. Μερκξ ότι θα συμβεί έχοντας μια εκ των έσω εικόνα για τον συγκεκριμένο στόχο.

«Η ετήσια κατανάλωση πλαστικών στην Ευρώπη ανέρχεται σε περίπου 55 εκατομμύρια τόνους. Με την τάση προς μια μεγαλύτερη κυκλικότητα στα προϊόντα, η επίτευξη των 10 εκατομμυρίων τόνων είναι κατά την άποψή μου απλώς ένα ορόσημο, καθώς μελλοντικά θα πρέπει να ξεπεραστεί αυτός ο όγκος. "Ναι, μπορούμε", ωστόσο υπάρχουν ακόμη κάποια εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν

Η EuPC εγκαινίασε την πρωτοβουλία MORE (moreplatform.eu)για την παρακολούθηση των δεδομένων σχετικά με τη χρήση ανακυκλωμένων υλικών στη μεταποιητική βιομηχανία. Ενώ η συμμετοχή σε αρκετές χώρες της Ε.Ε. είναι καλή, οι μεταποιητές σε άλλες χώρες υστερούν, ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο. Η χρήση της πλατφόρμας είναι δωρεάν, οπότε απευθύνω έκκληση προς την ελληνική βιομηχανία να εντείνει τις προσπάθειες της για την υποβολή εκθέσεων.

Ξεκινήσαμε επίσης το PolyCert (polycerteurope.eu) για να έχουμε έναν εναρμονισμένο τρόπο ελέγχου του ανακυκλωμένου περιεχομένου. Εδώ ευτυχώς βλέπουμε έναν αυξανόμενο αριθμό συστημάτων ελέγχου να εντάσσονται, αλλά και εδώ υστερεί η Ελλάδα και καλούμε τις εταιρείες να μας προσεγγίσουν και να ενταχθούν στο σύστημα.

Υπάρχουν πολλά καλά παραδείγματα όπου η χρήση ανακυκλωμένων υλικών είναι αυξημένη εδώ και δεκαετίες. Υπάρχουν και άλλες αγορές με μεγαλύτερες προκλήσεις. Ορισμένα από  τα εμπόδια για να επιτευχθεί ο στόχος συνδέονται άμεσα με τον τρόπο με τον οποίο η Ευρώπη συλλέγει σήμερα τα ρεύματα αποβλήτων. Ο τρόπος αυτός εξακολουθεί να είναι γραμμικός και πρέπει να μετασχηματιστεί σε κυκλικό.

Σε ορισμένες άλλες χώρες της Ε.Ε., η αποτέφρωση και η χρήση πλαστικών αποβλήτων στις τσιμεντοβιομηχανίες έχει θεωρηθεί ως "ανακύκλωση" και η λήψη πολιτικών αποφάσεων το 2008 για το PPWD (Packaging and Packaging Waste Directive) επέτρεψε τη μαζική εξαγωγή αποβλήτων σε προορισμούς στην Άπω Ανατολή.

Μια παράγραφος από την τελική έκδοση της οδηγίας PPWD του 2008, η οποία θα απέτρεπε αυτό το ενδεχόμενο, σε μεγάλο βαθμό, αφαιρέθηκε σε έναν από τους τελευταίους γύρους ψηφοφορίας, κυρίως υπό την πίεση ορισμένων συγκεκριμένων κρατών μελών. Στα στοιχεία της Eurostatμπορούν εύκολα να εντοπιστούν οι πολύ αρνητικές επιπτώσεις αυτής της πολιτικής απόφασης.

Έτσι, οι πολιτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν πολύ καλύτερα από ότι σήμερα, ότι μια συγκεκριμένη απόφαση τους μπορεί να έχει σημαντικές μακροπρόθεσμες ανεπιθύμητες επιπτώσεις. Άλλα δύο απλά παραδείγματα. Αποφασίστηκε ότι το κάπνισμα σε εσωτερικούς χώρους απαγορεύεται. Κατά συνέπεια οι άνθρωποι καπνίζουν σε εξωτερικούς χώρους και αντί να πετούν τα φίλτρα στα τασάκια, όπως έκαναν μέσα, βλέπουμε να τα ρίχνουν στους δρόμους, γεμίζοντας τους με απόβλητα.

Σε αρκετές χώρες τα πρατήρια βενζίνης/καυσίμων έχουν μετατραπεί σε σούπερ μάρκετ, όπου πωλούνται πολλά προϊόντα καθοδόν (on-the-go). Δίπλα τους υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εστιατορίωνon-the-go κοντά σε αυτοκινητόδρομους. Πολλά από τα προϊόντα που πωλούν είναι συσκευασμένα και πάρα πολλές από τις συσκευασίες (όλων των υλικών) δεν καταλήγουν στην ανακύκλωση αλλά απορρίπτονται στο περιβάλλον. Ναι, βέβαια, κάθε καταναλωτής έχει σημαντική ατομική ευθύνη, αλλά οι συγκεκριμένοι εταιρείες και ο δημόσιος τομέας που χορηγούν άδειες λειτουργίες έχουν ακόμη μεγαλύτερη ευθύνη. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να οργανωθούν συστήματα εγγυοδοσίας.

Ενώ από τη μία πλευρά, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέτει πλέον σαφείς στόχους προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης κυκλικότητας, βλέπουμε ταυτόχρονα ότι κατατίθενται νομικές προτάσεις που στην πραγματικότητα εμποδίζουν την ανάπτυξη των ανακυκλωμένων υλικών. Για παράδειγμα στα ρεύματα αποβλήτων που προέρχονται από προϊόντα με μεγάλη διάρκεια ζωής.

Από τεχνική άποψη, αυτά τα ανακυκλώσιμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε νέα προϊόντα, ωστόσο οι μεταποιητές ή οι πελάτες μας δεν επιτρέπεται να το πράξουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν τώρα προτάσεις για 10ετή παρέκκλιση, αλλά αυτό δεν είναι πολύ χρήσιμο σε προϊόντα που έχουν δυνητική διάρκεια ζωής 50 χρόνια ή και περισσότερα και τα οποία μπορούν στη συνέχεια να ανακυκλωθούν και πάλι και να γίνουν νέα προϊόντα με μεγάλη διάρκεια ζωής.

Έτσι, η βιομηχανία χρειάζεται πολιτικές και νόμους που θα ισχύουν για χρόνια. Η αβεβαιότητα επιβραδύνει τις επενδύσεις και χωρίς επενδύσεις οι στόχοι δεν θα επιτευχθούν.

Επισημάναμε ήδη διάφορες από αυτές τις πιθανές αρνητικές επιπτώσεις στις παρούσες νομοθετικές προτάσεις και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Είναι σαφές ότι και αυτή τη φορά δεν έχουν μελετηθεί πολύ καλά όλα όσα προτείνονται από τον νομοθέτη».

Οι μελλοντικές προκλήσεις και οι προτεραιότητες

Στον νομοθετικό κυκεώνα, που κυκλώνει απειλητικά την βιομηχανία πλαστικών, η «ΕuPC» έχει αναδείξει πέντε βασικές προτεραιότητες, τις οποίες θα πρέπει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

«Υπάρχουν διάφορες προκλήσεις, που όλες χρήζουν προσοχής. Με σειρά προτεραιότητας, η EuPC έχει θέσει τις 5 βασικούς στόχους στο πλαίσιο του έργου PolyVision:

-Αποανθρακοποίηση (Decarbonization ιδίως πεδίο εφαρμογής 3)

-Καινοτομία

-Κλιματική αλλαγή

-Κυκλικότητα

-Επικοινωνία

Ωστόσο, επίσης σημαντικά θέματα όπως τα μικροπλαστικά, τα πρόσθετα, η τυποποίηση (CEN/ISO)και πολλά άλλα θα χρειαστούν την προσοχή μας κατά προτεραιότητα.

Τα τελευταία χρόνια η EuPCέχει ξεκινήσει έργα όπως το MORE(συλλογή δεδομένων) και το PolyCert(εναρμονισμένη πιστοποίηση). Ο αριθμός των μεταποιητών και οι όγκοι που αναφέρονται στο MORE αυξάνονται και όλοι οι σύνδεσμοι θα πρέπει να ενθαρρύνουν τα μέλη τους να στέλνουν τα δεδομένα τους σε αυτό το σύστημα. Ετοιμαζόμαστε να φέρουμε τα συστήματα αυτά στο επόμενο επίπεδο, χρησιμοποιώντας μεταξύ άλλων τεχνολογίες blockchain και τεχνητή νοημοσύνη.

Εγκαινιάσαμε την Συμβουλευτική Ομάδα της «EuPC»( WG Advocacy)για τον εξορθολογισμό των εργασιών υποστήριξης που χρειάζονται τα μέλη μας, σε στενή συνεργασία μαζί τους. Δεν συμμετέχουν ακόμη όλα τα μέλη ενεργά, οπότε πρέπει να καταβάλουμε πρόσθετες προσπάθειες για να συμβεί αυτό. 

Πρόσφατα ξεκινήσαμε επίσης το «EuPC WG Circularity»,όπου αναλύονται θέματα σχετικά με την αποανθρακοποίηση και τη διαθεσιμότητα ανακυκλωμένων υλικών, τις πιστώσεις άνθρακα (carbon credits), τη βιωσιμότητα και άλλα. Θα καλωσορίζαμε στις εργασίες του γκρουπ κορυφαίους μεταποιητές και θα τους ζητούσαμε να έχουν ενεργό ρόλο στις συζητήσεις, στο πλάι των εκπροσώπων των συνδέσμων τους.

Εκτόςαπό την αυξημένη ενεργό συμμετοχή των εθνικών συνδέσμων πλαστικών, πρέπει να αυξήσουμε τα μέλη του Φόρουμ Ανώτερων Στελεχών της EuPC (Senior Executive Forum SEF) όπου ανώτερα στελέχη και ιδιοκτήτες κορυφαίων εταιρειών μεταποίησης θα μπορούν να συμμετέχουν άμεσα στις συζητήσεις μας για τις βασικές μας προτεραιότητες. Προφανώς, οι εταιρείες αυτές θα πρέπει επίσης να παραμείνουν μέλη των εθνικών τους ενώσεων.

Στην ίδια κατεύθυνση, εγκαινιάσαμε το Φόρουμ Εκτελεστικών Εταίρων (Partner Executive Forum PEF),το οποίο εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση τον Μάιο του 2023. Το PEF θα επιτρέψει σε εταιρείες της αλυσίδας αξίας μας, όπως προμηθευτές μηχανημάτων, προμηθευτές ενέργειας, προμηθευτές πρώτων υλών, να γίνουν άμεσοι εταίροι της EuPC και να συμμετέχουν στις συζητήσεις μας.

Τέλος, η EuPC και η PolymerComplyEuropeσυμμετέχουν ενεργά σε 7 έργα καινοτομίας της Ε.Ε. με μεγάλη ποικιλία πεδίων εφαρμογής. Το ECP4 μας συνδέει με μια μεγάλη ομάδα ακαδημαϊκών και ερευνητικών κέντρων στην Ευρώπη.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου μας, το 2023 στη Λυών η καινοτομία ήταν ένα από τα βασικά θέματα. Για το επερχόμενο συνέδριο του 2024, τον Ιούνιο στις Βρυξέλλες, τα θέματα που θα επικεντρωθούμε θα είναι τα εξής: Αποανθρακοποίηση, Καινοτομία, Κυκλικότητα και Κλιματική Αλλαγή.

Ελπίζουμε ότι όλες οι ενώσεις-μέλη αλλά και πολλοί εκπρόσωποι των εταιρειών μεταποίησης θα είναι παρόντες αυτοπροσώπως. Οι εγγραφές θα ξεκινήσουν σύντομα».

«Χρειάζεται σημαντική πρόοδος στην Ελλάδα»

Ο Μπέρναρντ Μερκξ έχει επισκεφτεί αρκετές φορές την Ελλάδα και έχει ιδία άποψη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η ελληνική βιομηχανία πλαστικών, όπως μας αναφέρει.

«Έχω μακρά προϋπηρεσία στην ανώτερη διοίκηση πολυεθνικού ομίλου μεταποίησης με ολοκληρωμένες εγκαταστάσεις ανακύκλωσης, με έδρα το βόρειο τμήμα της Ευρώπης και έχω επισκεφθεί εταιρείες μεταποίησης και ανακύκλωσης σε όλη την Ευρώπη και το εξωτερικό. Έτσι, θα απαντήσω σε αυτή την ερώτηση με "βορειοευρωπαϊκά χρωματιστά γυαλιά". 

Υπάρχουν πολλές, καλές εταιρείες μεταποίησης στην Ελλάδα και τις τελευταίες 3 δεκαετίες έχω επισκεφθεί αρκετές κατά τη διάρκεια των τακτικών επαγγελματικών μου ταξιδιών στην Ελλάδα. Πολλές από αυτές ανταποκρίνονται στα υψηλότερα πρότυπα και διαθέτουν τις τελευταίες τεχνολογίες του κλάδου στις εγκαταστάσεις τους.

Η τελευταία μου επίσκεψη στην Ελλάδα ήταν πριν από την πανδημία, οπότε μπορεί να έχουν υπάρξει εξελίξεις που έχω χάσει ή παραβλέψει. Στη μνήμη μου υπάρχει ωστόσο ένας μεγαλύτερος αριθμός εταιρειών που θα πρέπει να καταγράψουν σημαντική πρόοδο στον τομέα της βιωσιμότητας και του τρόπου που εργάζονται, καθώς δεν είναι σύγχρονες ούτε θα αντέξουν στο απαιτητικό μέλλον.

Βλέπω παρόμοιες προκλήσεις με εταιρείες σε άλλες χώρες στο ανατολικό και νότιο κομμάτι της Ευρώπης, λιγότερο στο βόρειο κομμάτι. Αρκετές από αυτές τις εταιρείες δεν είναι μέλη μιας επαγγελματικής ένωσης, οπότε στερούνται πολύτιμων πληροφοριών που θα είχαν μεγάλο θετικό αντίκτυπο στην εταιρεία τους.

Μερικές φορές τείνουν να θεωρούν την καταβολή της συνδρομής τους ως κόστος, ενώ θα έπρεπε να την θεωρούν επένδυση για να είναι ενήμερες για τις εξελίξεις. Πρέπει όλοι να βρούμε έναν καλύτερο τρόπο για το πώς θα τους προσεγγίσουμε και θα τους πείσουμε να συμμετάσχουν.

Για να είμαστε ακριβείς θα πρέπει να αναφερθεί ότι, φυσικά, και στο βόρειο κομμάτι της Ευρώπης, μέρος της μεταποιητικής βιομηχανίας δεν είναι μέλος επαγγελματικών ενώσεων. Και εδώ αντιμετωπίζουμε μια παρόμοια πρόκληση, αλλά σε γενικές γραμμές οι εταιρείες είναι πιο κοντά στην τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Όσον αφορά τις υποδομές ανακύκλωσης, κατά την άποψη μου, η Ελλάδα βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, σε σύγκριση με αρκετές χώρες της Ε.Ε., οπότε θα χρειαστούν πρόσθετες προσπάθειες για να αυξηθεί η ικανότητα ανακύκλωσης, τοπικά και περιφερειακά, ώστε να παράγουν ανακυκλωμένα υλικά υψηλής ποιότητας που θα χρησιμεύσουν ως πρώτες ύλες για την ελληνική βιομηχανία μεταποίησης.

Η περαιτέρω ενσωμάτωση εργασιών ανακύκλωσης από τις εταιρείες μεταποίησης είναι ένας από τους τρόπους ανάπτυξης της.

Εξόσων γνωρίζω, ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να εισάγονται πολλά υλικά από άλλες χώρες. Η ζήτηση για ανακυκλώσιμα υλικά θα αυξηθεί σε αυτές τις χώρες και συνεπακόλουθα και ο ανταγωνισμός»